24/03 Dag 7 zaterdag : Ouarzazate > Marrakech.
– Gezamenlijk ontbijt om 07.30 uur.
– Start om 08.30 uur.
– Groep Arjan : 350 KM.
– Groep Alexander : 280 KM.
– Groep John : 300 KM.
– Groep Ton : 280 KM.
– Aankomst hotel om 17.00 uur.
– Gezamenlijk diner om 20.00 uur.
– Briefing voor de volgende dag om 22.00 uur.
Na de koninginnerit van gisteren was iedereen niet erg uitgeslapen, maar was de organisatie wel blij dat iedereen was aangekomen. De groep van John zou om half twaalf aankomen, maar dat werd uiteindelijk toch nog kwart over een. Maar gelukkig allemaal zonder ernstige kleerscheuren of motorproblemen. Alleen Jan Wessels had helaas wat verkeerds gegeten en hij voelde zich te zwak om zelf naar Marrakech te rijden. Daarom kreeg hij een plekje op de achterbank van de bus en reed Kees Timmer zijn motor naar de stad.
Reden dus voor optimisme, maar ook met een waarschuwing voor iedereen van Arjan: “Pas op mannen, het venijn zit altijd in de staart.” Het zou namelijk gaan regenen in de Atlas, en daar moest toch iedereen door heen. Gelukkig viel het wel iets mee met de regen, maar met al die oude auto’s in Marokko ligt er veel olie op de weg en wanneer je dat combineert met water, dan krijg je een hele fijne glijbaan voor motoren.
Met die waarschuwing op zak ging iedereen voorzichtig van start voor het laatste ritje van ruim 200 km naar Marrakech. Er was door de verschillende groepen gekozen voor veel asfalt en wat minder piste. Alleen de groep van Arjan pakte nog 90 km mee, de rest niets of minder.
Dat rijden over de piste niet altijd om is werd bewezen door de expert-groep, want zij kwamen als eerste aan bij de camping in Marrakech. Arjan gaf vlak voor aankomst nog even een demonstratie hoe glad het echt was, vooral in de drukke stad, zodat iedereen weer bij zijn positieven was. Zoon Nick toonde met een fraaie wheelie aan de volgploeg nog even waarom hij zo populair is bij de Marokkaanse jeugd.
Ton de Groot wilde de asfaltploeg graag nog wat leren op het gebied van bandenplakken en waarom iedereen reserve binnenbanden mee moest nemen. Omdat zijn groep nog niet lek gereden was besloot hij dat daarom maar zelf te doen. Omdat de groep het na de eerste keer nog niet goed deed, besloot hij om persoonlijk nog maar een keer lek te rijden. Wat een voorrijder! Zo had de groep beginners ook op dat vlak weer ervaring opgedaan.
De groep van Alexander kwam zoals vrijwel elke dag weer zonder problemen aan en John was wat later omdat in Ouarzazate nog een remleiding vervangen moest worden als souvenir van de koninginnerit.
Daarmee was iedereen binnen en kon er gevierd worden dat het weer een geweldige motorweek was geworden met zoveel indrukken dat de rijders nog weken nodig zullen hebben om alles te verwerken en een plekje te geven in hun verrijkte brein. Avontuur, cultuur en natuur. Er was niets teveel beloofd.
(fotootje van een deelnemer die zijn motor zat was en omgeruild had voor een paard)
Voor de afwisseling was er nu een heuse steak met aardappelpuree, een marokkaanse salade en een ijsje toe. De steak was bedoeld als overgang naar de europese cultuur. Eindelijk een lapje vlees in plaats van verstopt onder de groente of geregen aan een stokje! Iedereen liet zich dat goed smaken. Ton de Groot gaf als heuse “slager” nog een demonstratie hoe je zo’n entrecote het best kan snijden. Daarna waren er nog wat lovende toespraken en een briefing over de volgende dag.
(foto van de voorverkenning van het plein el Fnaa door de verkenningsploeg)
Hoewel er wel de gelegenheid was om nog wat te stappen in de grote stad, waren alle rijders te moe om aan zo’n laatste avontuur te beginnen. Iedereen bleef lekker op de camping om nog wat na te praten onder het genot van een drankje. Daarna ging bij iedereen langzaam het kaarsje uit en zocht iedereen rond twaalf uur het lekkere bedje op. Weer een dag voorbij….
Wim Brouwer
