20/03 Dag 3 dinsdag : Ouarzazate > Tamergroute.
– Gezamenlijk ontbijt om 07.30 uur.
– Start om 08.30 uur.
– Groep Arjan : 240 KM.
– Groep Alexander : 220 KM.
– Groep John : 235 KM.
– Groep Ton : 200 KM.
– Aankomst hotel om 17.00 uur.
– Gezamenlijk diner om 20.00 uur.
– Briefing voor de volgende dag om 22.00 uur.
De dag begon weer goed met een stralend zonnetje en voor enkelen die gezegend zijn met een goed gehoor en de pech dat ze aan die zijde van het hotel lagen: het ochtendgebed om half vijf. Ik lag gelukkig aan de andere kant en moest dit mooie begin van de dag missen.
We zaten lekker buiten bij het zwembad te wachten tot het ontbijt om half acht kon beginnen. En de koffie was werkelijk voortreffelijk. Dat beloofde veel goeds voor het Petit-dejeuner.
Nou, het ontbijt was werkelijk uitstekend en van bijna-hollandse kwaliteit. Het begon met stokbrood, jam, boter en smeerkaas en zelfs een heus papje, maar langzaam kwamen daar croissants, zoete broodjes en roerei bij. De kippen hadden zich verslapen, volgens ons. Of de kok was nog niet goed wakker. Maar uiteindelijk was er voor elk wat wils en vooral die heerlijke koffie maakte dat iedereen er goed zin in had om er een mooie dag van te maken.
Om half negen stonden alle motoren dan ook voor het hotel te ronken en te blinken en konden de groepen keurig op tijd van start. Youssef, de eigenaar had ik beloofd dat hij nog even met Arjan op de foto mocht voor zijn hotel als beloning voor de uitstekende verzorging.Daarom die foto ook hieronder. Hotel La Vallée in Ouarzazate is voor een motorgroep zeker een aanrader.
Na Ouarzazate ging het voor iedereen richting Zagora. Een schitterende route van de Atlas naar de Vallei van de Draa. Met bochten, bochten en bochten. En schitterende uitzichten van fraaie rotspartijen.
En dan opeens die ontmoeting met de vallei van de Draa. In een woord schitterend. Opeens groene dadelpalmen overal om ons heen. Met vrouwen die de was doen en te drogen leggen op struiken langs de oevers. Met groene bebouwde vlakke gebieden.
Wat ook opvalt is dat de huidskleur van de mensen steeds donkerder wordt. Maar de vriendelijkheid wordt ook meer. Hartelijke mensen rondom. Opeens zien we een berber die in de zon tegen een rost zit. Als we er naast gaan zitten weten we waarom. De rotsen houden de kou van de nacht veel langer vast. Een enorme koelkast is het gevolg.
Helemaal tot aan Zagora gaat deze oase van water en palmen door. Meer dan 100 kilometer in totaal. Schitterend. Zagora is een grote stad voor Zuid-Marokkaanse begrippen. Ook beroemd door zijn grote bord met daarop een aantal kamelen en de tekst 52 dagen tot Timbouctou. Een plaatselijke berbergrap die iedereen wel op de foto moet hebben. De groepen hebben ook daar volop foto’s van gemaakt.
Waar ook iedereen over sprak, waren de ontmoetingen met berbers die grote hagedissen bij zich hebben. Ze laten graag een showtje zien, en je mag ze zelfs aanraken. Als je wilt zetten ze er zelfs een op je hoofd. Arjan en Ton en hun groepen kunnen er over meepraten. Dat levert natuurlijk ook weer mooie plaatjes op die we jullie later zeker niet zullen onthouden.
Van Zagora gaat de reis nog verder door naar het zuiden. Naar de laatste plaats voor de woestijn: Tamegroute. Een leuke plaats, maar wij ruiken onze eindbestemming al: Hotel Sahara Sky. Het meest luxe hotel tot nu toe. Helaas heeft de eigenaar twee keer een kamerindeling gemaakt.
Bij de eerste groep gebruikt hij versie A en bij de laatste groepen versie B. Je raadt het al. Dat kwam niet uit. Verwarring alom bij de bediening, maar Arjan is de slechtste niet, dus ligt hij vannacht lepeltje-lepeltje met Ed Karssen. Ik zou de airco maar wat lager zetten heren, anders wordt het een zwoele nacht. De rest heeft tot geruststelling van de thuisblijvers in ieder geval een eigen bed, dus tot mannen met opeens andere interesses als motorrijden zal het vast niet komen.
De eerste groep kwam nog aan bij daglicht, dus konden ze genieten van de mooie omgeving met berbertenten en kamelen rondom het hotel, voor de laatste twee groepen, de gevorderden en experts gold dat helaas niet. De laatsten kwamen rond half acht aan, nog net tijd genoeg om even te douchen en aan het avondeten te beginnen.
Het diner was een soepje, dit keer met extra smeltkaas en wat meer kruiden, een lekkere groenteschotel met gehaktballetjes en een lekker zoet papje na. Niets om over te klagen dus.
Hierna was het tijd voor de briefing. De organisatie was zeer tevreden over de discipline en het rijgedrag van de deelnemers. Voorts werd erop gewezen wat de mooie momenten van de volgende dag zijn. De route was voor de experts drastisch aangepast omdat men toch brandstofproblemen verwachtte na navraag bij de hoteleigenaar die de omgeving goed kende. En ook de andere routes kregen lichte aanpassingen om de rit nog mooier maar niet moeilijker te maken. Want het hoofddoel blijft genieten en niet afzien.
Morgen gaan de camelbags vol met 2 ½ liter water of vocht. Hard nodig bij deze zuidelijke temperaturen waarbij vocht bepaalt of je conditie, ook geestelijk op peil blijft. Drinken als je drinken kan was weer de leus. Sommigen bleken dit toch weer fout te begrijpen en ze liepen na de briefing gelijk naar de bar. Anderen liepen naar buiten om in het donker met bouwlampen te sleutelen aan de conditie van hun motor, “je beste vriend”.
Op het dak kon ook nog met reusachtige telescopen naar de sterren gekeken worden, dankzij een groep van 6 astronomen die toevallig ook vanaf Middelburg aanwezig waren in het hotel. Maar niet iedereen maakte gebruik van dit aanbod, want die zagen na al het moois van vandaag al sterretjes voor de ogen. Sorry voor de weinige foto’s, maar er is hier geen wifi, maar alleen 1 laptop met Frans toetsenbord en internet via satelliet. Ik dacht dat zoiets snel ging, maar die satelliet staat volgens mij erg ver weg. Zodra er weer wifi is maak ik dit ook voor deze dag nog goed. En nu: welterusten vanaf Hotel Sahara Sky.
Wim Brouwer