Vandaag is weer een rustdag gepland. De deelnemers hebben de keuze of ze lekker uitrusten in het geweldige Hotel Lesamaryllis in het touristische Saly of dat ze bijvoorbeeld een bezoek brengen aan het Bandia safaripark.
Dit natuurpark is erg mooi om eens wat groot wild in de pure natuur te bekijken. Met apen, krokodillen, schildpadden, giraffes, herten, antilopen enzovoorts. maar ook schitterende natuur waaronder de beroemde Baobab bomen.
Alle 37 overgebleven deelnemers hebben met succes de etappe van St. Louis naar Lac Rose gehaald. Het was toch weer wennen na die lekkere rustdag om weer op het stalen ros te klimmen. Enkele groepen reden nog een stuk langs de Oceaan.
Twee personen probeerden zelfs of hun motor ook kon zwemmen. Ze reden door ondiep water en plotseling was daar een diep gat. Man en motor verdwenen kompleet onder water. Dat betekende veel extra werk en oponthoud. Want al dat zoute water moest ui de cylinder. die dingen lopen immers nog steeds niet op waterstof (oude techniek). De motor wou echt niet meer aanslaan na al die maatregelen, dus zat er niets anders op dan hem aantrekken. Na een kilometer begon de motor langzaam te pruttelen en kwam er weer leven in het verzopen beestje….
Toen het bezoek van het officiële einddoel: LAC ROSE. Iedereen op de foto en daarna redelijk snel weer weg om de opdringerige strandverkopers te ontlopen. De foto is wel wat klein, maar geeft een eerste indicatie dat het toch wel een erg grote groep was.
Na Lac Rose moest de hele groep nog verder. Langs het hectische verkeer van Dakar om daarna aan te komen in het superluxe hotel Les Amaryllis in Sally. Al met al was het weer een late aankomst, maar daarna baden in luxe voor iedereen aan het schitterende palmbomenstrand van dit touristische oord in Senegal.
Eindelijk zijn ze in Senegal aangekomen. Het was een vermoeiende dag van Nouakchott Mauritanië naar hier. Vanmorgen is iedereen om half acht vertrokken voor de laatste 340 km naar de grens. Zo rond half vier waren de eerste groepen vlak bij de grens. De groep van Ton was toen nog 80 km er vandaan.
Toen iedereen bij elkaar was kon de grensovergang worden ondernomen. Dat kostte uiteraard weer veel extra smeergeld aan politie, douanepersoneel, gidsen en noem maar op. Honderd euro hier, driehonderd daar, tientje weer daar. Maar toen waren ze het Mauritaanse deel van de grens over. De barre puinhopen van een verschrikkelijk land achterlatend.
Aan de andere kant stond onze contactpersoon van de Senegalese ANWB ons al op te wachten. Alles was al geregeld, dus iedereen kon zo door voor het laatste stuk naar de Zebrabar. Dat viel nog flink tegen aan het einde van zo’n dag.
Zo’n 20 km door los zand, met overstekende koeien, apen en van alles met 2 of 4 voeten of poten. Over een brug? Brug ingestort! Dan maar door het diepe water…een echte survivaltocht met aan het eind nog eens 4 km zandweg.
Uitgeput kwam iedereen aan, maar wel voldaan, want er is nog maar 1 etappe te gaan. in een paradijselijke omgeving. Rond kwart voor elf ging iedereen aan het diner. Hierna zal het nog wel even bijkomen en nagenieten worden.
Zebrabar ligt midden in een natuurpark, dus morgen zal iedereen kunnen genieten van de vogels en andere dieren in de omgeving.
De rijders zitten nu in de hoofdstad Nouakchott. In auberge Sahara om precies te zijn. Een leuk hotel met een aardige eigenaar. Maar wat zouden ze vanavond eten?
Vandaag in konvooi door mauritanië anders doen we veel te lang over alle politie controles. Dus rijden we achter een gids aan met als eerste de vrachtwagen en daarna alle motoren. Op naar de volgende camping. En ik moest ook weer op de foto met zo’n pipo. Het is best apart een vrouw op de motor hier. Eerst weer een tochtje door de stad, wat een aparte wereld is dit toch. De beesten eten al het afval op, je moet dus donders goed opletten. Onderweg kom je van alles tegen. Een heleboel dromedarissen, geiten en overal tenten/ krotjes. Het tanken ging ook weer provisorisch, afgesneden slaolie fles en dan gieten met de jerrycan. Maar wel Selma melk gevonden bij de pomp, maar even op de foto gezet. Als lunch konden we kiezen voor kip of kameel, gekozen voor broodje kameel. Daarna het laatste deel gereden en aangekomen bij auberge sahara. We slapen op het dak van het gebouw. Even over de temperatuur, vanmorgen begonnen met 18 graden en mist, veel geklaag natuurlijk want hier is het toch warm! Uiteindelijk is de temperatuur uitgekomen met max. 31,5 graden. Vanavond een heerlijke vis(je) gegeten, vers gevangen smaakte heel goed.
We zitten in de hoofdstad van Mauritanië, Nouakchott of zoiets. Dit land is op zijn manier erg mooi maar wat maken ze er een klerezooi van. Morgen naar de grens van Senegal naar St. Louis. Dan een rustdag, kijken of we naar het reservaat kunnen gaan, beesies kijken.
Programma voor morgen:
| Dinsdag 19 maart: Nouakchott > Saint-Louis | |
| 06:00 | Gezamenlijk ontbijt |
| 07:00 | Vertrek bij ochtend schemer |
| Groep Arjan 350 KM. | |
| Groep John 350 KM. | |
| Groep Tonny 350 KM. | |
| Groep Ton 350 KM. | |
| Gezamenlijk grensovergang naar Senegal. | |
| 18:00 | Aankomst Camping Zebrabar |
| 20:00 | Gezamenlijk diner |
| 21:00 | Briefing voor de volgende dag. |
Dutch Dakar Adventure is een reis van uitersten. Zaten de mannen en vrouwen gisteren nog in een soort luxe-resort van internationale allure in Dakhla, vandaag gaan we helemaal de andere kant op met Auberge Sahara van onze vriend Momo in Nouadhibou.
We komen daar namelijk aan bij de grens van Mauretanië, en de, volgens ons, enige betrouwbare persoon daar is Momo.
Hij heeft geen luxe resort, maar wel alle ervaring met reizigers van all-over-the-world die de grens over willen. Momo verzorgt alles: douanepapieren, verzekering in Mauretanië, geldwisselen (papiertjes aan de grens zijn vaak vals) enzovoorts. Ook tips van: geef een tientje aan de politieagenten en alles gaat veel sneller en meer van dat soort zaken.
Aandachtig speuren naar ervaringen van anderen heeft onze mening alleen maar versterkt: Momo is onze man. Met zijn auberge Sahara met wifi om de hoek en eten van zijn zus. Ik hoop dat het in de praktijk ook zo gaat lopen vanavond en morgenvroeg…
Om 17.30 uur: Ton de groot meldt ze over 50 minuten bij de grens van Mauretanië zijn. Ze gaan alvast Momo bellen.
Om 19.10 uur: De 5 kilometer niemandsland tussen Westelijk Sahara en Mauretanië is een super piste. De truck doet het geweldig en Momo is een hele goede hulp bij de grensovergang.
Verder nog niets gehoord, maar er moeten natuurlijk heel wat formaliteiten worden afgehandeld bij deze grens. Alle motoren moeten verzekerd worden, de documenten voor uitvoer uit Marokko moeten getekend worden. Vooral dat laatste is erg belangrijk omdat we anders over een paar maanden geconfronteerd kunnen worden met de invoerrechten van motoren die allang weer in nederland zijn, maar volgens de Marokkaanse douane nog in Marokko. Ooit meegemaakt. Dat wil je niet nog eens…
Om acht uur plaatselijke tijd was iedereen op de camping van Momo. Ton de Groot verzucht nog even: ’t zijn allemaal dieven. Er klopt geen prijs. bijvoorbeeld voor 2 dagen een gids kost 600 euro. (vooraf was gezegd 400). Maar dan kennen ze Ali Baba en zijn 37 rovers nog niet! Want die maken daar korte metten mee….
De reis van Laayoune naar Dakhla is simpel samen te vatten: zon, rechte weg, weinig huizen, en veel politiecontroles.
Gelukkig heeft Arjan Brouwer hier veel ervaring mee, maar keer op keer moest de groep weer stoppen voor een politiecontrole. Iedereen moet dan elke keer weer hetzelfde laten zien: paspoort, kentekenbewijs en motor. Elke controle duurt zo een half uur. En even verderop herhaalt zich hetzelfde ritueel. “Om gek van te worden’volgens Ton.
Om 06.00 uur werd er in Laayoune ontbeten en een half uur later zat iedereen al op zijn fiets om de 560 km naar Dakhla te beginnen met 30 graden en een strakblauwe lucht.
De groep van ton had nog een lekke band en kwam daarom als laatste binnen. Temeer omdat ze de laatste 4 km door het zand moesten ploeteren. Maar AB kwam iedereen te hulp met advies en hier en daar een duwtje in de goede richting.
Het Kitesurfhotel is internationaal beroemd om zijn mooie strand, harde wind en uitstekende accommodatie. Kijk maar eens op http://www.dakhlakitesurfhotels.com/.
Weer eens wat anders dan een Bedoeïenen kamp.