Eerste filmpje Marokko Adventure 2012
Hieronder het eerste korte filmpje. Hier staan we naast Hotel les dunes d’Or in Merzouga. Hoezo een grote zandbak?
dag 7 en 8 berichten online
de site is door de wifi weer vrijwel up to date. Dag 7 en 8 foto’s en bericht zijn inmiddels aangevuld.
dag 8
25/03 Dag 8 zondag : Marrakech > Amsterdam.
– Gezamenlijk ontbijt om 08.00 uur.
– Gezamenlijk motoren/bagage laden om 09.00 uur.
– Vertrek vrachtauto om 10.30 uur.
– Mogelijkheid voor bezoek aan Marrakech.
– Verzamelen voor vertrek naar vliegveld 16.00 uur.
– Vertrek vliegtuig om 18.05 uur.
– Aankomst Amsterdam om 23.55 uur.
Over deze dag valt weinig te schrijven op dit moment.
Iedereen was keurig netjes bij het ontbijt om 9 uur. Daarna werden alle koffers en tassen ingeladen in de truck samen met de motoren van de deelnemers. Het was weer een superzonnige dag.
Veel rijders wilden nog Marrakech in. Dat gaan we dan ook vanmiddag doen. Om 4 uur vertrekken we naar het vliegveld waar we om 6 uur hopen op te stijgen. Dat zal allemaal wel lukken.
Hopelijk tot vannacht….
Wim
dag 7
24/03 Dag 7 zaterdag : Ouarzazate > Marrakech.
– Gezamenlijk ontbijt om 07.30 uur.
– Start om 08.30 uur.
– Groep Arjan : 350 KM.
– Groep Alexander : 280 KM.
– Groep John : 300 KM.
– Groep Ton : 280 KM.
– Aankomst hotel om 17.00 uur.
– Gezamenlijk diner om 20.00 uur.
– Briefing voor de volgende dag om 22.00 uur.
Na de koninginnerit van gisteren was iedereen niet erg uitgeslapen, maar was de organisatie wel blij dat iedereen was aangekomen. De groep van John zou om half twaalf aankomen, maar dat werd uiteindelijk toch nog kwart over een. Maar gelukkig allemaal zonder ernstige kleerscheuren of motorproblemen. Alleen Jan Wessels had helaas wat verkeerds gegeten en hij voelde zich te zwak om zelf naar Marrakech te rijden. Daarom kreeg hij een plekje op de achterbank van de bus en reed Kees Timmer zijn motor naar de stad.
Reden dus voor optimisme, maar ook met een waarschuwing voor iedereen van Arjan: “Pas op mannen, het venijn zit altijd in de staart.” Het zou namelijk gaan regenen in de Atlas, en daar moest toch iedereen door heen. Gelukkig viel het wel iets mee met de regen, maar met al die oude auto’s in Marokko ligt er veel olie op de weg en wanneer je dat combineert met water, dan krijg je een hele fijne glijbaan voor motoren.
Met die waarschuwing op zak ging iedereen voorzichtig van start voor het laatste ritje van ruim 200 km naar Marrakech. Er was door de verschillende groepen gekozen voor veel asfalt en wat minder piste. Alleen de groep van Arjan pakte nog 90 km mee, de rest niets of minder.
Dat rijden over de piste niet altijd om is werd bewezen door de expert-groep, want zij kwamen als eerste aan bij de camping in Marrakech. Arjan gaf vlak voor aankomst nog even een demonstratie hoe glad het echt was, vooral in de drukke stad, zodat iedereen weer bij zijn positieven was. Zoon Nick toonde met een fraaie wheelie aan de volgploeg nog even waarom hij zo populair is bij de Marokkaanse jeugd.
Ton de Groot wilde de asfaltploeg graag nog wat leren op het gebied van bandenplakken en waarom iedereen reserve binnenbanden mee moest nemen. Omdat zijn groep nog niet lek gereden was besloot hij dat daarom maar zelf te doen. Omdat de groep het na de eerste keer nog niet goed deed, besloot hij om persoonlijk nog maar een keer lek te rijden. Wat een voorrijder! Zo had de groep beginners ook op dat vlak weer ervaring opgedaan.
De groep van Alexander kwam zoals vrijwel elke dag weer zonder problemen aan en John was wat later omdat in Ouarzazate nog een remleiding vervangen moest worden als souvenir van de koninginnerit.
Daarmee was iedereen binnen en kon er gevierd worden dat het weer een geweldige motorweek was geworden met zoveel indrukken dat de rijders nog weken nodig zullen hebben om alles te verwerken en een plekje te geven in hun verrijkte brein. Avontuur, cultuur en natuur. Er was niets teveel beloofd.
(fotootje van een deelnemer die zijn motor zat was en omgeruild had voor een paard)
Voor de afwisseling was er nu een heuse steak met aardappelpuree, een marokkaanse salade en een ijsje toe. De steak was bedoeld als overgang naar de europese cultuur. Eindelijk een lapje vlees in plaats van verstopt onder de groente of geregen aan een stokje! Iedereen liet zich dat goed smaken. Ton de Groot gaf als heuse “slager” nog een demonstratie hoe je zo’n entrecote het best kan snijden. Daarna waren er nog wat lovende toespraken en een briefing over de volgende dag.
(foto van de voorverkenning van het plein el Fnaa door de verkenningsploeg)
Hoewel er wel de gelegenheid was om nog wat te stappen in de grote stad, waren alle rijders te moe om aan zo’n laatste avontuur te beginnen. Iedereen bleef lekker op de camping om nog wat na te praten onder het genot van een drankje. Daarna ging bij iedereen langzaam het kaarsje uit en zocht iedereen rond twaalf uur het lekkere bedje op. Weer een dag voorbij….
Wim Brouwer
dag 6
23/03 Dag 6 vrijdag : Merzouga > Ouarzazate.
– Gezamenlijk ontbijt om 06.00 uur.
– Start om 07.00 uur.
– Groep Arjan : 420 KM.
– Groep Alexander : 400 KM.
– Groep John : 420 KM.
– Groep Ton : 370 KM.
– Aankomst hotel om 18.00 uur.
– Gezamenlijk diner om 20.00 uur.
– Briefing voor de volgende dag om 22.00 uur.
Verslag dag 6:
Wat het eerste opviel bij het vroege krieken van de dag, was dat het veel bewolkter was als op de rustdag. Tonny wist te melden dat dat positief was omdat de rijders dan in ieder geval niet in de brandende zon hoefden te rijden. Dat leek op dat moment ook zeker zo. Alleen kon hij net als ons niet vermoeden dat het weer kompleet om zou slaan vandaag.
Het werd van 20 graden alleen maar kouder in plaats van warmer en de temperatuur klom niet omhoog, maar daalde naarmate de dag vorderde van 18 naar 14 en zelfs naar 10 graden. En de grauwe lucht liet tot een uur of drie opeens ook regen vallen. Dat is zeker niet ideaal voor motorrijders.
Maar het uitzicht vergoedde veel. Van Merzouga vertrokken de groepen naar het noorden en westen. De “beginners” hadden een tocht van 350km voor de boeg. Zij gingen via Rinsani en vandaar naar Erfoud, waar ze binnendoor staken om uit te komen op de Route des Kashbahs, ofwel de weg van de vestingen waar vroeger de berberstamhoofden hun eigen koninkrijkje hadden. Een schitterende route door een heuvelachtig terrein.
Bij Tinerhin werd eerst gewacht op Thunderbird-rescue om warmere kleding aan te trekken, waarna werd afgeslagen om de beroemde Tohdra kloof te aanschouwen. Wat een geweldige uitstraling! Opeens rijd je op 1500 meter hoogte en zie je toch nog bergwanden vlak naast je die nog eens 300 meter pal omhoogsteken. Alles uitgesleten door een riviertje. Dat moet eeuwen geduurd hebben.
Daarna weer terug naar Tinerhin en vandaar naar Boumalme, zo’n 50 km verderop. Daar werd een tussenstop gehouden om weer wat op te drogen en lekker te eten, De meesten kozen voor halve kip of spies met frites, anderen voor omelet.
Na wat bijgekomen te zijn werd weer naar het noorden afgeweken van de route om de Gorges des Dades te bewonderen. Deze weg werd zo’n 20 km ingereden. Een lekkere bochtenroute bergop met fraaie palmen in de dalen. Dit mochten we niet missen. Daarna weer terug naar Bouhalme en vandaar door de Vallee des Roses. Een dal dat alom bekend is door zijn donkerrode rozenteelt. De rozen bloeien echter in mei, dus viel het niet erg op.
Wat wel opviel, was dat er overal kraampjes waren met rozenwater, rozenzeep, rozenzalf, jasmijnolie etc. voor een heel leuk prijsje. Ook Bas wilde graag ruiken hoe die rozenzalf rook. Dat rook best lekker, dus kocht hij even later zelf ook wat.
De route ging halfbewolkt verder naar Ouarzazate. Een route met mooie grote Kasbahs, de grote stuwmeren en tenslotte de stad zelf met al zijn bedrijvigheid. Rond zes uur werd daarna kleumend het einddoel, hotel La Vallee, bereikt. Het ondersteuningsteam was er ook net, dus konden de droge kleren worden gepakt om lekker op te warmen onder de douche of een koel pilsje voor de die-hards.
Later druppelden ook de leden van de expertgroep van Arjan binnen. Deze hadden maar liefst vier lekke banden gehad, dus viel het niet mee om voor het donker aan te komen. Er zat ook een heel moeilijk stuk tussen, dus werd dit direct doorgeseind aan de andere groepen die hierdoor weer een stuk terug moesten en een enorme omweg moesten maken. Ze hadden het zo koud gehad dat Arjan maar een welkom-matje onder zijn jas had gestopt. Veel anderen hadden ook met kunst en vliegwerk gezorgd dat ze warm bleven.
Om kwart voor negen werd begonnen aan het diner. Het begon met een heerlijke kerriesoep. Vooral Grealt liet zich de soep erg smaken. Zo zeer zelfs dat van alle kanten de restjes soep werden aangereikt.
Een half uurtje later kwam ook nog de groep van Alexander binnen, zodat ookzij nog konden genieten van het diner met marokkaanse kip en halfwarme friet.
De groep van John had besloten om elders te dineren, zodat zij nog een uurtje later aankwamen. Moe maar voldaan na een lange motordag met frissere temperaturen als in Nederland. Het weer wordt weer langzaam beter de komende dagen. Met 28 graden voor Marrakech morgen en zondag droog en zonnig en nog wat hogere temperaturen. Dat verschil met Nederland halen we dus wel weer in.
dag 5
22/03 Dag 5 donderdag : Merzouga > Merzouga
RUSTDAG.
– Mogelijkheid voor zonsopgang.
– Gezamenlijk ontbijt om 07.30 uur.
– Start voor diverse routes in de omgeving om 08.30 uur.
– Gelegenheid voor eigen excursies.
– Gezamenlijk diner om 20.00 uur.
– Briefing voor de volgende dag om 22.00 uur.
Rustdag:
Zoals afgesproken was om 08.30 uur het ontbijt. Dat lieten we ons allemaal goed smaken. Daarna was het nog even nagenieten van de duinen die al na 50 meter achter het hotel begonnen. Het hotel Dunes d’Or deed daarmee zijn naam eer aan. Wat een unieke locatie!
We hadden afgesproken om om tien uur een groepsfoto te maken in de duinen met de hele groep, dus zochten we vlakbij een plek die geschikt en bereikbaar was voor alle motoren.
Hierna was het cheese en lachen voor de diverse foto’s met de duinen op de achtergrond. Iedereen kreeg aansluitend de gelegenheid om kennis te maken met kleine en grote duinen, afhankelijk van het type motor waarmee men onderweg was. Een once-in-a-lifetime ervaring voor de meesten van ons.
Arjan en Tonnie lieten de mensen zien wat er allemaal mogelijk was en hoe men het moest aanpakken om de duinen de baas te worden in deze grote zandbak van zo’n 60 bij 20 km. Hierna kon er door iedereen gestoeid worden. De meesten hadden al snel genoeg van de uitputtende strijd tegen weggravende achterwielen en omvallende motoren.
John en zijn mannen besloten om een trip naar de schapenmarkt in Erfoud te maken, terwijl de anderen meer richting Merzouga trokken. Om twee uur zou iedereen daar samenkomen bij het Dakar-restaurant voor de lunch. Dit restaurant lag aan het centrale dorpsplein met daarnaast de souvenirshop van de “Desert Fox”. Natuurlijk moest Arjan daar even mee op de foto, waarna hij wat souvenirs kocht van de vriendeliijke eigenaar wiens vader hij vroeger ook al ontmoet had.
De lunch was werkelijk voortreffelijk! Voor een tientje kreeg iedereen een heerlijke frisse salade. Met daarna een combinatie van couscous, groenteschotel, twee kalkoenspiezen, patat en kafta ofwel gehaktballetjes met ei in heerlijke saus. Daarna nog vers fruit en een papje en twee frisdrank of koffie. Iedereen was het er over eens: dit was de lekkerste lunch van de trip tot nog toe.
Hierna gingen velen nog kijken naar het bivak van de deelnemers aan de Touareg rally die overal in de omtrek rondreden. Ook op de duinen in de verte was het schitterend om te zien dat velen de toppen bedwongen. De hele middag werd er door de meesten nog overal in de omgeving gespeeld en geravot als kleine jongens. Sommigen pasten op een moment om aan de rand van het zwembad lekker te rusten en heel kort een duik te nemen in het ijskoude zwembad.
Om zeven uur was menigeen nog bij de motoren te vinden om ze te prepareren voor de koninginnerit morgen ineens terug naar Ouarzazate. Dat zal weer zeker een mooi avontuur worden. En nu ga ik eten. Ik hoop vanavond nog wat tijd te hebben om achterstallig wat foto’s te plaatsen. En zo niet, dan houden jullie nog wat tegoed.
De stroom in dit hotel wordt met een generator opgewekt, en overdag zet men die gewoon uit, dus geen stroom en geen laptop en geen berichten. Vlak voor het donker kregen we weer stroom en kon ik dit nog even typen van dag 4 en 5. We zijn dus duidelijk aan de rand van de beschaving en alles wat voor ons normaal lijkt is dat zeker niet hier.
Tot later,
Wim