Eindelijk zijn ze in Senegal aangekomen. Het was een vermoeiende dag van Nouakchott Mauritanië naar hier. Vanmorgen is iedereen om half acht vertrokken voor de laatste 340 km naar de grens. Zo rond half vier waren de eerste groepen vlak bij de grens. De groep van Ton was toen nog 80 km er vandaan.
Toen iedereen bij elkaar was kon de grensovergang worden ondernomen. Dat kostte uiteraard weer veel extra smeergeld aan politie, douanepersoneel, gidsen en noem maar op. Honderd euro hier, driehonderd daar, tientje weer daar. Maar toen waren ze het Mauritaanse deel van de grens over. De barre puinhopen van een verschrikkelijk land achterlatend.
Aan de andere kant stond onze contactpersoon van de Senegalese ANWB ons al op te wachten. Alles was al geregeld, dus iedereen kon zo door voor het laatste stuk naar de Zebrabar. Dat viel nog flink tegen aan het einde van zo’n dag.
Zo’n 20 km door los zand, met overstekende koeien, apen en van alles met 2 of 4 voeten of poten. Over een brug? Brug ingestort! Dan maar door het diepe water…een echte survivaltocht met aan het eind nog eens 4 km zandweg.
Uitgeput kwam iedereen aan, maar wel voldaan, want er is nog maar 1 etappe te gaan. in een paradijselijke omgeving. Rond kwart voor elf ging iedereen aan het diner. Hierna zal het nog wel even bijkomen en nagenieten worden.
Zebrabar ligt midden in een natuurpark, dus morgen zal iedereen kunnen genieten van de vogels en andere dieren in de omgeving.